من، صاحب حقوق قانونی این اثر، به این وسیله این اثر را تحث اجازه‌نامهٔ ذیل منتشر می‌کنم:

این پرونده تحت پروانهٔ Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 International منتشر شده است.

شما اجازه دارید:

• برای به اشتراک گذاشتن – برای کپی، توزیع و انتقال اثر
• تلفیق کردن – برای انطباق اثر

تحت شرایط زیر:

• انتساب – شما باید اعتبار مربوطه را به دست آورید، پیوندی به مجوز ارائه دهید و نشان دهید که آیا تغییرات ایجاد شده‌اند یا خیر. شما ممکن است این کار را به هر روش منطقی انجام دهید، اما نه به هر شیوه‌ای که پیشنهاد می‌کند که مجوزدهنده از شما یا استفاده‌تان حمایت کند.
• انتشار مشابه – اگر این اثر را تلفیق یا تبدیل می‌کنید، یا بر پایه‌ آن اثری دیگر خلق می‌کنید، می‌‌بایست مشارکت‌های خود را تحت مجوز same or compatible license|یکسان یا مشابه با اصل آن توزیع کنید.

https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0CC BY-SA 4.0 Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 truetrue

این نظریه توسط هاشم داودی در سال ۲۰۲۵ مطرح شد و بیان می‌کند که عطسه نه تنها یک واکنش دفاعی، بلکه یک مکانیسم فعال برای تنظیم دمای مغز است. این فرضیه بر اساس مشاهدات بالینی، ارتباط بین محرک‌های حرارتی (نور خورشید، تغییرات دمایی) و عطسه، و نقش سینوس‌ها در تبخیر سریع مایعات استوار است.

• کاهش دمای موضعی پیشانی پس از عطسه (مشاهدات تجربی).
• ارتباط بین عطسه نوری (Photic Sneeze Reflex) و گرمای جذب‌شده توسط قرنیه.
• بهبود علائم آلرژی با روش‌های تنظیم حرارتی (مانند تنفس عمیق از بینی).

نظریه‌های سنتی عطسه را صرفاً یک واکنش دفاعی می‌دانند، در حالی که این نظریه بر کارکرد **تنظیم‌کننده دما** تأکید دارد.